Warto Pamiętać
Warto pamiętać.
Dla młodego pokolenia jest oczywiste, że mamy różne obiekty użyteczności publicznej, wyasfaltowane, oświetlone ulice, chodniki, parkingi, dogodne połączenia z Wodzisławiem, wodę płynącą z kranów, czy możliwość korzystania z telefonu i internetu. Jednak wszystkie te inwestycje powstawały stopniowo, w przeciągu kilku powojennych dziesięcioleci; część z nich, przy znacznym udziale tzw. czynu społecznego. Były to zbiórki pieniężne lub bezinteresowna pomoc mieszkańców przy budowie i urządzaniu obiektów, a w obecnych czasach przy udziale sponsorów. Warto przywołać z pamięci społeczników i zapaleńców, którzy swoim zaangażowaniem przyczynili się do ich powstania.
Kościół
Pierwszymi byli ksiądz Alojzy Latusek i mieszkańcy rogowskiej parafii, budowniczowie nowego kościoła pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zaraz po wojnie, we wsi kompletnie zniszczonej przez działania wojenne, dokonano czynu niezwykłego, jakim było wybudowanie w ciągu trzech lat wspaniałej świątyni i probostwa. Tempo pracy jak na tamte czasy i warunki było godne najwyższego uznania. Z zapałem pracowali wszyscy parafianie, również kobiety i dzieci, i w miarę swoich skromnych możliwości wspierali budowę finansowo. Dodatkowo taka sama praca czekałach ich we własnych obejściach, również wymagających remontów, lub budowy od podstaw. Ksiądz Latusek, organizator tego przedsięwzięcia, miał na swoich barkach załatwianie i zdobywanie materiałów potrzebnych do budowy(obecne pokolenie prawdopodobnie nie zrozumie tamtych problemów), mobilizował do pracy. Wystarczy spojrzeć na kościół i wyobrazić sobie tamte trudne, powojenne czasy(ogromne braki materiałów budowlanych, brak transportu, mechanizacji) i ten wspaniały efekt bezinteresownej, mrówczej pracy wszystkich parafian i ich motoru napędowego, jakim był ksiądz Alojzy Latusek. Świątynia została poświęcona 21 listopada w 1948 roku.
Boisko sportowe
Następnym obiektem, który powstał dzięki zbiorowemu wysiłkowi mieszkańców było boisko sportowe usytuowane w centrum Rogowa, w miejscu gdzie przed wojną znajdowała się dworska palarnia, czyli wytwórnia alkoholu. Prace rozpoczęły się w 1948 roku, a nowy prezes, pan Jan Bochenek, poświęcał wiele serca i sił, by w Rogowie powstał obiekt na miarę oczekiwań. Na czele Społecznego Komitetu Budowy Boiska stanął pan Augustyn Rycman. Do Komitetu należeli panowie: Alojzy Szweda, Arnold Bugla i Otton Król. Wielkim aktywistą był również pan Joachim Ciuraj. Finanse zdobywano poprzez sprawdzone sposoby – organizowano festyny dobroczynne w formie zabaw i koncertów, sprzedawano owoce, głównie czereśnie. Przy niwelacji terenu, obok dorosłych miłośników sportu, pracowała również młodzież szkolna. Roboty zostały ukończone na przełomie 1953 i 1954 roku jednak gwałtowna ulewa zniszczyła prawie połowę boiska i trzeba było rozpoczynać budowę prawie na nowo. Ostatecznie wszelkie prace, łącznie z uporządkowaniem przyległych terenów i posadzeniem drzewek ukończono w 1958 roku.
Skorzystano z ,,70 lat KS Przyszłość Rogów”,
autorstwa pana Wacława Wrany.
Park
Na zupełnie innej niwie działał pan Bolesław Melc, którego marzeniem było stworzenie dla górników, ośrodka wypoczynkowego w pięknym parku, w którym dzieci miałyby swoje miejsce do zabawy, dorośli wypoczynek i rozrywkę, a zespoły rozrywkowe odpowiednie miejsce do występów. I tak, dzięki jego wielkiemu zaangażowaniu, w 1969 roku powstał park ,,Dąbki” z muszlą koncertową. W tamtych czasach często rozbrzmiewała w nim muzyka, organizowane były różne imprezy i słychać było głosy bawiących się dzieci, które miały tutaj swój atrakcyjny( jak na owe czasy) kącik do zabawy – huśtawki i piaskownice. Potem przyszły lata zapomnienia i dewastacji. W 1996 roku przeprowadzono remont Parku „Dąbki” na okoliczność dożynek jakie odbywały sie wówczas w Rogowie a wyremontował go ówczesny sołtys pan Józef Grycman, natomiast od 2000roku dzięki staraniom sołtysa pana Norberta Ziedka rozpoczęła się stopniowo rewitalizacja parku, który od kilku lat z powodzeniem spełnia swoją rolę, a mieszkańcy chętnie spędzają w nim niedzielne popołudnia uczestnicząc w różnego rodzaju imprezach.
Remiza strażacka
Następnym społecznikiem był pan Alojzy Godowski, naczelnik Ochotniczej Straży Pożarnej w Rogowie, który wraz z zarządem OSP, czynił usilne starania o zezwolenie na wybudowanie nowej remizy strażackiej, gromadząc równocześnie środki na zakup materiałów budowlanych, poprzez organizowanie zabaw (słynne ,,weneckie” noce),oraz festynów, w parku ,,Dąbki”. Do tej pory strażacy korzystali z części starego pomieszczenia gospodarczego przy probostwie, które służyło im jako garaż. Powstał Społeczny Komitet Budowy, który wraz z członkami straży i miejscowym społeczeństwem bezinteresownie włączył się do pracy, udzielając również wsparcia finansowego. Były to czasy tzw. ,,przydziałów” na materiały budowlane i tempo budowy zależało nie tylko od dotacji finansowej i osobistego wkładu pracy, ale od operatywności, nieustępliwości i skuteczności w ,,zdobywaniu” różnych papierków i potrzebnych materiałów budowlanych. Remizę oddano do użytku 22 lipca 1979 roku.
Szatnia sportowa
Stara szatnia dla piłkarzy wybudowana w 1964 roku była w opłakanym stanie. Piłkarzom należało się odpowiedniejsze pomieszczenie, dlatego w 1979 roku powołano Komitet Rozbudowy Szatni Sportowej, a jego przewodniczącym został pan Augustyn Pawełek, który przy budowie tego obiektu poświęcił sporą część swojego życia. Stale, aż do ukończenia budynku, pracowali również panowie: Jan Pawełek, Franciszek Pawełek, Paweł Dziaćko, Karol Klimek, Albert Pawełek, i Jan Dzierżawa. Wartość czynu społecznego w robociźnie była bardzo wysoka, do tego należy jeszcze dodać dobrowolne wpłaty gotówki od mieszkańców, oraz darowizny i dotacje od innych podmiotów. Po długich i trudnych siedmiu latach budowy (w międzyczasie był stan wojenny, ogromne trudności ze zdobyciem materiałów budowlanych), obiekt został oddany do użytku i służy nie tylko sportowcom, od 18 czerwca 1986 roku.
Skorzystano z ,,70 lat KS Przyszłość Rogów”
autorstwa pana Wacława Wrany.
Przedszkole
Przedszkole było oczekiwane przez długie lata, gdyż istniejące w Szkole Podstawowej ,,Ognisko Przedszkolne,” zapewniające trzy godziny zajęć dziennie nie rozwiązywało problemu zagospodarowania dzieciom wolnego czasu pod nieobecność pracujących rodziców. Poważny problem stanowiło pozyskanie działki budowlanej usytuowanej jak najbliżej centrum wsi. W końcu udało się przekonać panią Paulinę Jargoń i pana Franciszka Mikę, którzy mając świadomość niezbędności takiego obiektu w Rogowie, odsprzedali część swoich gruntów w idealnym dla przedszkola położeniu. Tradycyjnie już zawiązał się Komitet Budowy Przedszkola, którego członkowie zbierali od mieszkańców sołectw pieniądze na sfinansowanie części kosztów nowego przedsięwzięcia. Po zakończeniu budowy, urządzanie przedszkola przypadło jego pierwszej dyrektorce, pani Krystynie Mitko, która niejednokrotnie zdana na własne siły i operatywność, wyposażyła od podstaw sale dla dzieci, pomieszczenia administracyjne, gabinet medyczny, zaplecze kuchenne, nie wspominając o pomocach dydaktycznych i zabawkach. We wrześniu 1987 roku przedszkole otworzyło dla maluchów swoje podwoje.
Biblioteka
Niewiele wsi może się poszczycić biblioteką i czytelnią z prawdziwego zdarzenia, w której pracownicy nie tylko stawiają sobie za cel rozwijanie czytelnictwa, ale również rozwijanie wszelkiej kultury i innych ciekawych form pracy z lokalną społecznością, zwłaszcza z dziećmi i młodzieżą. Zawdzięczamy to niezwykłej aktywności i determinacji bibliotekarki, pani Hildegardy Sachs, która jako radna zdołała przekonać władze samorządowe o konieczności wybudowania nowej biblioteki. Jej ,,prawą ręką”, pomocną w trakcie budowy była pani Łucja Osadnik.( Do tej pory, od roku 1956, biblioteka mieściła się w budynku starej szkoły, wymagającej kapitalnego remontu). Inwestycję wspierał Społeczny Komitet Budowy Biblioteki, na czele z panem Józefem Grycmanem i panem Wincentym Porą. Okres budowy był trudny, bowiem uzyskanie materiałów wiązało się z licznymi wnioskami, asygnatami itp. Przy urządzaniu lokalu pomoc świadczyli lokalni rzemieślnicy: pan A. Szymiczek, J. Sander, K. Kamczyk, J. Dryja, A. Elsner, A. Kirszniak, M. Smyczek. Po trudnych trzech latach budowy, przy zaangażowaniu i hojności społeczeństwa, wzorcowa biblioteka została oddana do użytku 14 listopada 1990 roku.
Gimnazjum
Projekt rozbudowy szkoły powstał w kwietniu 1995 roku, a już w sierpniu tego samego roku zawiązał się Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły, któremu z dużym zaangażowaniem przewodniczył pan Ryszard Nielaba przy współudziale pani Haliny Zbroi, sołtysa wsi, pana Józefa Grycmana i dyrektora Szkoły Podstawowej, pana Jana Widenki. Ważne było szybkie rozpoczęcie i ukończenie budowy(reforma systemu oświaty wchodziła w życie 1. IX. 1999 roku), tak, by pierwsi gimnazjaliści rozpoczęli nowy rok szkolny we własnej szkole. Przy pomocy społeczeństwa Rogowa wykonano wykopy, ławy fundamentowe i ściany piwnic pod gimnazjum. Należy w tym miejscu podkreślić duży udział w pracach przygotowawczych firmy pana Gerarda Szczyrby, który udostępnił nieodpłatnie sprzęt i pracowników do prac związanych z wykopaniem fundamentów i wywiezieniem ziemi na miejsce planowanego parkingu. Po czterech latach budowa została ukończona i 25 listopada 1999 roku gimnazjum zostało oddane do użytku. W międzyczasie (czerwiec 1997) rozpoczęto prace przy budowie sali gimnastycznej, które ukończono we wrześniu 2001 roku.
Oprac. Kazimiera Błędowska
styczeń 2012 rok.
